Του παρελθόντος χρόνου

Ανθισμένες οι νεραντζιές ψιθυρίζουν το όνομα σου στο πάρκο απέναντι απ το πολεμικό Μουσείο.

Δύο κύνες θηρευτικοί περιδινίζονται παίζοντας, η κίνηση, αναμνήσεις δύο σωμάτων ανασύρονται από καλοκαίρια στη Σαντορίνη των μετεφηβικών μου χρόνων.

Όμως, τώρα, μου αρκεί αυτό - η μυρωδιά των νυχτερινών νερατζιών και η ανάμνηση απ τα χείλη σου, ανθισμένα κεράσια του Κυότο.